یادداشت هفته، ارتباط امروز: سازمان خواروبار و کشاورزی ملل متحد به انگلیسی: “Food and Agriculture Organization of the United Nations (FAO)”
نهادی از سازمانهای بین‌المللی است که در زمینه پیشرفت کشاورزی فعالیت می‌کند. این سازمان در تلاش برای بهبود سیستم غذایی جهان و مبارزه علیه گرسنگی و سوء تغذیه و مقر اصلی آن در رم پایتخت ایتالیا است. سازمان مادر”فائو شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد”، یکی از شش رکن اصلی سازمان ملل است. فائو در بیشتر از ۱۳۰ کشور فعالیت دارد و به دولت‌ها کمک می‌کند تا فعالیت‌های خود را در زمینه گسترش و مدرنیزه کردن کشاورزی، جنگل داری، شیلات و تأمین غذای مناسب برای تمامی مردم ارتقا بخشند. مدیر کل این سازمان از سال ۲۰۱۹ چونگ دونگ یو، اولین چینی تباری است که به این سمت منصوب شده است.
این سازمان به وسیله کنفرانسی که شامل همه اعضای سازمان ملل است و دست کم هر دو سال یک بار برای بررسی کارکرد سازمان و تصویب بودجه و برنامه دو سال آینده برگزار می‌گردد و با شورایی که شامل ۴۹ عضو است و به عنوان هیئت مدیره موقت به وظایف خود عمل می‌کند؛ اداره می‌شود. این اعضا در یک دوره سه ساله به صورت چرخشی کار می‌کنند و این اجلاس همچنین مدیرکل را برای ریاست سازمان انتخاب می‌کند.
هر منطقه دارای شمار ثابتی از کرسی‌ها در این شورا است و ۳۳ کرسی به مناطق “جهان سوم” تعلق دارد.
فائو دارای قدرت الزام‌آور نیست، اما با انجام تحقیقات، انتشار گزارش‌ها و سازمان‌دهی کنفرانس‌ها به دنبال دستیابی به اهدافش است؛ این سازمان کمک‌های فنی ارائه می‌دهد، اصلاح بذر انجام می‌دهد، سرم و واکسن می‌سازد، و به بهبود جنگلداری کمک می‌کند.
دیوید لوبین کارشناس کشاورزی آمریکایی در اواخر قرن ۱۹ هم و اوایل قرن بیستم، ایده سازمان بین المللی برای غذا و کشاورزی را مطرح کرد. در ماه می ۱۹۰۵ کنفرانس بین المللی در رم تشکیل شد و منجر به تاسیس سازمان بین المللی کشاورزی توسط پادشاه وقت ایتالیا ویکتور امانوئل سوم شد.
این اولین سازمان بین المللی بود که به مشکلات و مسائل در زمینه کشاورزی در سطح بین المللی می‌پرداخت. این سازمان به جمع آوری و تدوین داده های کشاورزی مشغول بود تا مشکلات محصولات کشاورزی را در مناطق مختلف دسته بندی کند. یکی از دستاوردهای این سازمان نشر اولین سرشماری یعنی جمع آوری و پردازش داده‌های کشاورزی بود. فعالیت‌های فائو شروع جنگ جهانی دوم تعطیل شد. در سال ۱۹۴۳، فرانکلین روزولت رئیس جمهوری وقت آمریکا یک نشست بین المللی در زمینه کشاورزی و غذایی تشکیل داد. نتیجه این کنفرانس تاسیس دایمی سازمان خوار و بار و کشاورزی در شهر کبک کانادا شد. اولین نشست فائو در سال ۱۹۴۵ انجام شد. در آن زمان پس از جنگ جهانی دوم تولید غذا و صنعت کشاورزی با مشکلاتی بیشتر از پیش رو به رو بود.
پیش‌تر اشاره شد که مقر اصلی این سازمان در رم واقع شده است. در سال ۱۹۵۱ تصمیم گرفته شد که مرکز فائو از واشنگتن به رم منتقل شود. این انتقال به دلیل نقش ایتالیا در تشکیل اولیه این سازمان برای پیش برد صنعت کشاورزی صورت گرفت و اقدامات اولیه فائو حمایت از تحقیقات کشاورزی و غذایی و ارائه کمک‌های فنی به کشورهای عضو برای بهبود محصولات کشاورزی، شیلات و جنگلداری بود.
سازمان فائو از هشت اداره تشکیل می‌شود که عبارتند از: امور اداری و مالی، کشاورزی، اقتصادی و اجتماعی، شیلات، جنگلداری، اطلاعات و مسائل عمومی، توسعه پایدار و همکاری‌های فنی. بیش از ۳۷۰۰ کارمند در فائو مشغول کار هستند (۱۴۰۰ کارمند حرفه‌ای و ۲۳۰۰ کارمند خدمات عمومی) که علاوه بر اداره مرکزی، پنج اداره منطقه‌ای، پنج اداره محلی، پنج اداره ارتباطی و بیش از ۷۸ سازمان کشوری را اداره می‌کند. بودجه این سازمان از طریق کشورهای عضو و مطابق سطح مقرری اعلام شده توسط مجمع عمومی تأمین می‌شود. بودجه کامل فائودر سال ۲۰۱۸-۲۰۱۹، ۶/۲ بیلیون دلار بوده. از این مقدار ۳۹ درصد آن از کشورهای عضو اعطا شده و ۶۱ درصد مابقی به صورت داوطلبانه از عضوها و شرکا و همکارهای این سازمان در جهان تامین شد.
از اوایل ۱۹۶۰ این سازمان تمرکز خود را بر روی توسعه تولید بالای غلات، جبران کمبود غذایی، به کارگیری بیشتر نیروی کار روستایی و بهبود صادرات کشاورزی قرار داد. در آخر به مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای ایجاد برنامه جهانی غذایی ملحق شد. برنامه غذایی جهانی، کمک غذایی سازمان ملل متحد و بزرگترین نهاد انسانی جهان در زمینه امنیت غذایی و رفع گرسنگی است. در ۱۹۷۴ در واکنش به قحطی در آفریقا، فائو جلسه‌ای برای اشاره به همه گیری گرسنگی و کمبود غذایی در جهان برگزار کرد.
نتیجه این جلسه صدور این اعلامیه رسمی که “هر مرد، زن و کودک حق رهایی از سوء تغذیه برای رشد بهتر ذهنی و بدنی را دارند” بود. همچنین تعهد جهانی برای دستیابی به این هدف در یک دهه آینده را شامل می‌شد.
گزارش «اصلاحات فائو در هزاره جدید» خطوط کلی اقدامات فائو را برای تمرکز سازمانی و توجه به فعالیت برای اولویت‌ها مشخص می‌کند. در سال ۱۹۹۹ اجلاس «برنامه پیشبردی فائو تا سال ۲۰۱۵» تصویب شد که طی تبادل نظرهای گسترده میان کشورهای عضو و دیگر سرمایه‌گذاران فائو وسعت بیشتری گرفت و برای برنامه‌ها و طرح‌های آینده این سازمان چارچوب قدرتمندی را تدارک دید. نکات برجسته اصلاحات فائو برای قرن بیست و یکم عبارتند از:
– استفاده بیشتر از کارشناسان کشورهای در حال توسعه.
– ارتباط گسترده با بخش خصوصی و سازمانهای غیردولتی.
– دسترسی الکترونیکی بیشتر به اسناد و بانک اطلاعات فائو.
در نشست ۱۹۹۶ به مشکلات و کاستی‌ها در راستای رسیدن به این هدف اشاره شد. همزمان یک راهبرد برای از بین بردن سو تغذیه و نا امنی غذایی در قرن بیست و یکم شکل گرفت. به این نکته هم می‌شود اشاره کرد سال ۱۹۸۱ اولین روز جهانی غذا، ۱۶ اکتبر (۲۴ مهر) در بیش از ۱۵۰ کشور جهان جشن گرفته شد.
فائو بر این باور است که راه شناخت فقر و محدودیت از نسل‌های گذشته تاکنون و به دست آوردن اساس و پایه‌ای محکم برای تجارت غذایی پیشرفته و تغذیه برای سرعت بخشیدن به پیشرفت حل این مشکلات آگاهی همگانی است.
برنامه‌های فائو در زمان کرونا
تاثیر بیماری کرونا همچنان که بر اقتصاد و سرمایه و زمینه‌های دیگر بوده است. بر روی اهداف فائو در راستای کاهش سو تغذیه در جهان تاثیر نامطلوبی گذاشته است.
در زمان این بیماری همه گیر، انتظار می‌رود کشورها برای حل مشکلات به وجود آمده سریع عمل کنند. همانطور کشورها سعی در نگه داشتن توازن بین امنیت سلامتی مردم و جبران خسارت اقتصادی دارد، تلاش هم در حمایت از قشر کم بضاعت جامعه و اطمینان از دسترسی کامل آن‌ها به تغذیه مناسب هم در اولویت است. حتی پیش از این بیماری، مشکل گرسنگی همچنان یکی از مشکلات مهم جهان بود. این وضعیت اضطراری جدید متاسفانه می‌تواند به تعداد گرسنگان به خصوص در کشورهای کم درآمد و توسعه نیافته بیش از پیش اضافه کند.
یرای نمونه اشاره به یکی از مشکل‌ها، بسته شدن مدارس طی بیماری همه گیر کرونا تاثیر زیادی به دستررسی بچه‌ها به غذای مغذی در مدرسه گذاشته است. زیرا در کشورهایی که مدارس برنامه خصوصی غذایی دارند و درون مدرسه زمین کشاورزی برای تولید محصول وجود دارد، تعطیلی بر روی زندگی کشاورزان کم بضاعت، به خصوص در مناطق روستایی زیاد بوده است. در این مدرسه‌ها با محصولات کشاورزی خصوصی در آفریقا در سال ۲۰۱۹ حدود ۶۵ میلیون کودک غذای روزانه دریافت می‌کردند. این تعداد در سال ۲۰۱۳ حدود ۳۸٫۴ میلیون نفر بود. این آمار نشان دهنده پیشرفت بالا برای حل مشکل کمبود تغذیه در مناطق محروم آفریقا بود. بیماری کرونا و بسته شدن مدارسی که تهیه غذا را بر عهده داشت، کمبود تغذیه را گسترش داد.
در قسمتی از رو در رویی با بیماری کرونا و بروز این مشکل، فائو خود را ملزم به حمایت از کشورهای عضو برای آمادگی و کم کردن این خسارت بر صنعت غذایی، برنامه تغذیه و بهبود زندگی مردم در مناطق محروم و آسیب پذیر می‌داند.
فائو با کمک همکاران فعلی خود، برای پیشرفت اولیه راهنمایی در زمینه حمایت و بیرون آمدن از این مشکل تغذیه در این زمان حساس مشغول است. اگر به این مشکل به موقع رسیدگی نشود، تلاش برای حل شدن مسئله سوءتغذیه در آفریقا بی نتیجه می‌ماند و پسرفت می‌کند. فائو دولت‌ها و شرکت‌های خصوصی را برای جبران این خسارت تشویق می‌کند. سیاست کنونی فائو در تلاش است که با ارائه راهکارهایی ریسک دسترسی کمتر به تغذیه مناسب را در این دوره کاهش دهد:
۱) گسترش و پیشرفت برنامه‌های کمک‌های اضطراری به احتیاجات مردم کم بضاعت در این دوره حساس: با توجه به این که روزانه مردم بیشتری شغل خود را از دست می‌دهند، تهیه غذا یرای بسیاری از خامواده‌ها دشوارتر از پیش است. سازمانهای خیریه بسیج می‌شوند تا به این مشکل در قشر کم درآمد کمک بیشتری بکنند. کشورها هم باید حمایت اجتماعی همگانی خود را از پیش بیشتر گسترش دهد.
۲) شرایط کمک فوری برای حمایت از کشاورزان با زمین‌های زراعتی کوچک فراهم کردن. همچنین به حداقل رساندن مشکل دسترسی آن‌ها به بازار صنعت غذایی به خاطر مسافت‌های طولانی که وجود دارد و حمل ونقل را پرهزینه می‌کند. کشاورزان به خصوص در این دوره حساس به سرمایه بیشتری احتیاج دارند. بانک‌ها باید وام‌های بیشتری را در این زمینه اختصاص دهند و تاجایی که امکان دارد قسط بندی های بیشتر و شرایط آسان‌تر را برای باز پس دادن وام فراهم کنند. دولت‌ها باید حمایت خود را از کشاورزی‌های کوچک افزایش دهند. امنیت کارگران باید در محیط کار کامل تامین شود. سوپر مارکت‌ها زمان کاری را کمتر کنند ولی در عوض کیفیت خدمات را افزایش دهند. کشورهای توسعه یافته حمایت بیشتر از پیش از کارگران مهاجر داشته باشند و از حق بیمه آن‌ها اطمینان یابند.
۳) سیاست معامله و مالیات را اداره کردن تا تجارت جهانی پا برجا بماند. مشکلات زیادی با توجه به کاهش حمل و نقل و بی ثباتی ارز برای صنعت غذایی پیش آمده است. کشورهای بیشتری بالا رفتن قیمت‌های غذایی را تجربه می‌کنند. سعی در حفظ تجارت جهانی در این برهه این امکان را فراهم می‌کند تا فعالیت بازار مواد غذایی ادامه یابد. کشورها باید سعی از در بین بردن محدودیت‌های صادرات برای راحتی بیشتر داد و ستد داشته باشند. دولت‌ها باید به طور موقت مالیات و ارزش افزوده را کاهش دهند تا بازار مواد غذایی ثبات خود را حفظ کند.
فائو در ایران
از سال ۱۹۵۳ که ایران به عضویت سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد در آمد، فائو همکاری طولانی مدتی با این کشور داشته است. در زمان تغییرات داخلی و جنگ این فعالیت به طور موقت به تعلیق در آمد. این همکاری با بازگشایی دفتر نمایندگی این سازمان در سال ۱۹۹۲ در ایران تقویت شد.
در طی سالها فائو کمک‌های خود را در زمینه توسعه بخش کشاورزی و روستایی ایران ارائه کرده است. به تازگی این کمک‌ها بیشتر در زمینه‌های مربوط به پیش برد برنامه ریزی برای افزایش بهره از صنعت کشاورزی و بهبود جنگل داری تمرکز داشته. تا به امروز فائو تقریبا ۲۰۰ پروژه در ایران را انجام داده است. این سازمان نتیجه تحقیقات خود برای کاسته شدن از مشکلات داخلی کشور را در اختیار مسئولان مربوط در زمینه‌های متفاوت قرار داده است. این پروژه‌ها بیشتر بر روی ارائه کمک‌های فنی در این زمینه‌ها تمرکز داشته:
ظرفیت سازی، روش توسعه و شناسایی موانع کار. امروزه «ظرفیت سازی جامعه» در برنامه‌های بسیاری از سازمانهای بین‌المللی که در زمینه رشد اقتصادی کار می‌کنند، مانند بانک جهانی ، سازمان ملل متحد و سازمانهای غیردولتی به کار می‌رود.
سیاست و استراتژی توسعه برنامه ریزی برای رشد و تصویب سیاست پرورش و سلامت دام به ویژه جلوگیری از بیمار‌هایی که سلامت دام را به خطر می‌اندازد.
شیلات
برنامه‌های بازسازی برای بهبود شرایط و مشکلات کنونی
جنگل داری که با توجه به آتش سوزی‌های گسترده و نابودی خیلی از قسمت‌ها بیشتر مورد توجه است. مدیریت برنامه‌های آبی به خصوص در وضعیت کنون کشور که با مشکل بی آبی رو به رو هستیم. تغییر آب و هوایی که بیشتر از همه موجب به صدمه رسیدن یه مزارع و محصولات کشاورزی می‌شود.
در جهت اولویت‌های کشور برای پیشرفت پایداری کشاورزی و توسعه روستایی، فائو یک برنامه ریزی داخلی بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ با تمرکز بر چهار رکن دنبال می‌کند:
برنامه کشاورزی با در نظر گرفتن شرایط زیستی و آب و هوایی.
اطمینان از سلامت مواد غذایی
شامل برنامه‌های توسعه روستایی
بالا بردن دانش در زمینه‌های جمعه شناسی و اقتصادی گرچند که همکاری ایران و فائو همچنان ادامه دارد ولی مشکلات ایران در مواردی که اشاره شد همچنان ادامه دارد. برخی کارشناسان علت را مدیریت نادرست داخلی و پیش نبردن همکاری لازم و برنامه ریزی نادرست می‌دانند. گرچند تحریم‌ها در چند سال اخیر و مشکلت اقتصادی این امر را مشکل‌تر از پیش کرده است.
در بهمن ماه سال ۹۹ پروفسور رسول زارع به عنوان نماینده ایران در فائو انتخاب شد. وی قائم مقام سازمان تحقیقات و عضو هیات علمی موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور است.
ده دستاورد بزرگ فائو
- دستور غذایی از سال ۱۹۶۳ : مهمترین استاندارد بین المللی غذایی برای حفاظت از مصرف کنندگان و مطلوب تر شدن صنعت غذایی، تا سلامت و کیفیت غذا تضمین شود. بالا رفتن کیفیت غذا به سلامت بیشتر انسان‌ها و افزایش طول عمر کمک زیادی کرده است.
- ریشه کن کردن کوری رودخانه / بیماری روبلز در غرب آفریقا بین سال‌های ۱۹۷۴ تا ۲۰۰۲، انتقال این بیماری از طریق گزیدگی مگس شکل می‌گرفت و اینکه باعث کوری ده ها هزار نفر شده. در ۱۹۷۴ سازمان فائو به همراه سازمان جهانی بهداشت دبلیو اچ او ، برنامه پیشرفت و توسعه ملل متحد یا برنامه عمران ملل متحد یو ان دی پی و بانک جهانی برنامه‌ای را در ۱۱ کشور پیاده کردند. حشره کش‌های سازگار با محیط زیست وبرنامه درمانی گسترده که بیماری را کنترل کرد و از شیوع آن و آلودگی ۴۰ میلیون نفر جلوگیری کرد. برای این بیماری واکسنی وجود ندارد. پس تنها چاره را در کنترل و پیش برد مسائل بهداشتی دیدند.
- معاهده بین‌المللی منابع ژنتیکی گیاهی برای غذا و کشاورزی از سال ۲۰۰۱ ، چه کسی استفاده مناسب همراه با صرفه جویی، دسترسی و توزیع عادلانه سود از منابع ژنتیکی گیاهان تضمین می‌کند؟ این معاهده بین المللی تقسیم منصفانه و عادلانه منافع پس از سالها تلاش دیپلماتیک فائو در ۱۳۵ کشور اجرا می‌شود. منصفانه بودن این موضوع و نبود فرق در جهان یکی از برنامه‌های همیشگی سازمان فائو بوده است.
- کمیته امنیت غذای جهانی، سی اف اس از سال ۱۹۷۴، محل تبادل نظر و پیگیری سیاست امنیت غذایی است. این کمیته در سال ۲۰۰۹ بازسازی شد تا اطمینان حاصل شود که شرایط نابسامانی که در جهان به وجود آمده بود تاثیر شگرفی بر مسئله تغذیه نگذارد. سی اف اس به سازمان ملل متحد گزارش می‌دهد و اجلاس سالیانه در فائو برگزار می‌کند.
- مبارزه علیه کمبود غذایی در امریکای لاتین و جزایر کارائیببین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۴٫ در این ۲۵ سال این مناطق با کمبود غذایی رو به رو بودند که در طی این سالها کاهش چشم گیری داشته است. این دستاورد با قوی سازی تعهدات سیاسی برای اطمینان از موجود بودن غذا و دسترسی راحت به آن شکل گرفت.
- ریشه کن کردن طاعون گاوی بین ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۱، یک بیماری ویروسی خطرناک و مسری با میزان مرگ و میر ۱۰۰ در صد در حیوانات. این بیماری میلیون‌ها گاو و بوفالو را از پا درآورد و باعث به وجود آمدن قحطی شد. در ۱۹۹۴ فائو و او آی ای ( سازمان جهانی برای رسیدگی به سلامت حیوانات) یک برنامه گسترده جهانی برای ریشه کن کردن این بیماری سازمان دهی کردند. در ۲۰۱۱ این برنامه به موفقیت رسید.
- حق دسترسی به غذا که یکی از شاخه‌های حقوق بشر است. این برنامه در سال ۲۰۰۴ اجرا شد. ارج نهادن به اعلامیه حقوق بشری که تمامی مردم باید از مشکل سو تغذیه دور بمانند و امکان دسترسی به زندگی سالم را داشته باشند. این برنامه امنیت دسترسی به غذا در بیش از ۳۰ کشور ایجاد می‌شود.
- سیستم اطلاعات بازار کشاورزی، ای ام آی اس. از سال ۲۰۱۱٫ در بین سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ افزایش قیمت مواد غذایی، امنیت دسترسی به غذا را تهدید کرد. ابزار کم کردن قیمت و کنترل بی ثباتی ضروری شد. شفافیت در بازار های غذایی، نوع ارائه و به وجود نیامدن مشکل در تغذیه را مسئولیت سیاسی در سطح جهانی قرار دادند.
- رهنمودهای داوطلبانه دولت‌های مسئول در جنگلداری و صید ماهی. برای دسترسی راحت به منابع طبیعی فائو در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ یک جلسه شور جهانی با شرکت کنندگان بی شمار ذی نفعی برگزار کرد. این رهنمودها یک منبع جهانی معتبر برای حفاظت از محیط زیست است. آتش سوزی جنگل‌ها، اهمیت این مسئله را یادآور می‌شوند.
- از ۱۹۹۵ منشور اخلاقی برای شیلات و صید ماهی تنظیم کرد. این منشور یه منظور حفاظت منابع طبیعی، جلوگیری از صید بیش از اندازه و ماهیگیری غیر قانونی تنظیم شده است. ماهیگیران در برخی فصل‌ها اجازه ماهیگیری ندارند. این گونه و طی تحقیقات فائو مشکل کم شدن صید و به خطر افتادن محیط زیست پیش نمی‌آید.
انتهای پیام/همه گل دریاپیما
