۱- به فرزندانتان بفهمانيد به آنها علاقه دارید و اين شدت علاقه مندي به حدي است كه تلاش می کنید به نيازهايشان پاسخ دهيد.

۲- وقتي فرزند‌تان مي خواهد با شما حرف بزند، رادیو و تلويزيون را خاموش كنيد، برای دقایقی روزنامه و نشریه و یا شبکه های اجتماعی را  کنار بگذارید.

۳- وقتي فرزند‌تان حرف هاي مهمي براي گفتن دارد و شروع به صحبت كرد، تلفني با كسي حرف نزنيد.

۴- تنها در موارد خيلي مهم و آن هم در حضور افراد خاص، حرف هاي خصوصي تان را با فرزند‌ خود در ميان بگذاريد. بهترين ارتباط شما با او، زماني شكل مي گيرد كه غريبه اي در اطراافتان نباشد.

۵- تمسخر و فرزندتان در ميان جمع و او را انگشت نما كردن، نتيجه اي جز برانگيختن حس خشم و خصومت او ندارد. اين روند بدترين شكل ارتباط است.

۶-  وقتی با او حرف می زنید سعي كنيد هم قد او شوید و از بالا و ايستاده با او حرف نزنيد.

۷- تا زماني كه بابت رفتار يا اتفاقی، ناراحت و عصباني هستيد، سعي نكنيد با او ارتباط برقرار كنيد؛ چون در آن لحظه ها شما خود واقعی تان نیستید.

۸- وقتي خيلي خسته هستيد، شنونده فعال و كوشايي بودن، كار سختي است. 

۹- زماني كه فرزندتان با شما حرف مي‌زند، حرفهایش را قطع نكرده و مودبانه و به دقت به او گوش كنيد. با او همچون يكي از بهترين دوستان قديمي تان با محبت و نرمش رفتار كنيد.

۱۰- نپرسيد «چرا» چنین اتفاقی افتاده؟ از او بپرسید «چه» اتفاقي افتاده؟

۱۱- اگر از موقعيتي اطلاع داريد، فرزندتان را هم از اين موقعيت آگاه كنید.

۱۲- با گفتن اين عبارت ها: «هر وقت حرفم تمام شد، تو هم مي تواني صحبت كني»، «من مي دانم چه چيزهايي براي تو بهترين است» و «كاري را بكن كه من به تو مي گويم چون مشكلات كمتر می شود»، درست است که به گفت و گو با فرزندتان ادامه مي دهيد و تا حدودی موعظه هم كرده اید، ولی همین حد هم خوب است اگرچه اینها در مسير يك ارتباط باز و سازنده قرار نمي گيرند.

۱۳- از واژه هايي مانند «گيج، لال و تنبل» و يا عبارتي مثل «تو چه مي فهمي»، «تو فقط يك بچه هستي» استفاده نكنيد.

۱۴- به فرزندتان براي برنامه ريزي و حل قدم به قدم مشكلات كمك كنيد.

۱۵- بدون توجه به اينكه فرزندتان چه كاري كرده، نشان دهيد او را تاييد مي كنيد.

۱۶- براي اينكه فرزندتان همواره به ارتباط باز خود ادامه دهد، او را تقويت كنيد. اين كار را با تاييد کارهای درست و برشمردن تلاش هايش در از سرگيري ارتباط با ديگران ادامه دهيد.

آموزش مهارتهای ارتباطی برای عشق ورزیدن و زندگی

 كودكان در موقعيت هايي كه مورد توجه قرار مي گيرند، بيشتر شوق پيشرفت پيدا مي كنند. آنها نياز دارند دوست داشته شوند و هميشه مورد قدرداني قرار بگيرند. اين در حالي است كه بيشتر والدين تصور مي كنند، دريافت اين بازخورهاي منفي آسانتر از دريافت بازخورهاي مثبت است.

با انتخاب و گفتن جمله هاي شوق انگیز به بچه ها خودتان هم متوجه می شوید كه بعد از مدتی، فرزند شما زودتر از خود شما سعي مي كند توجه تان را جلب كند و آغازگر ارتباط عميق تر باشد. پس او براي داد و دهش محبت با مردم و ارتباط کامل با دوستان و مردم، بیشتر از شما تلاش مي كند. به این جمله ها فکر کنید و آنها را امتحان کنید: 

• وقتي فرزندتان با عيبجويي و نكوهش تربیت شود و رشد كند، ياد مي گيرد كه محكوم كند.
• وقتي فرزندتان با خشونت و دشمني تربیت شود و زندگي كند، ياد مي گيرد جنگجو باشد.
• وقتي فرزندتان با تمسخر و استهزا تربیت شود و زندگي كند، ياد مي گيرد خجالتي باشد.
• وقتي فرزندتان با ترس تربیت شود و زندگي كند، ياد مي گيرد هميشه نگران باشد.
• وقتي فرزندتان با خجالت زندگي كند، یاد می گیرد هميشه احساس گناه داشته باشد.
• وقتي فرزندتان با توازن تربیت شود و زندگي كند، ياد مي گيرد صبور و شكيبا باشد.
• وقتي فرزندتان با ترشد کند و زندگي كند، ياد مي گيرد مطمئن و استوار باشد.
• وقتي فرزندتان با تایید پدر و مادر و قوت قلب زندگي كند، ياد مي گيرد عشق بورزد.
• وقتي فرزندتان با شناخت زندگي كند، ياد مي گيرد هدف داشتن خوب است.
• وقتي فرزندتان با صداقت تربیت شود و در این فضا زندگي كند، ياد مي گيرد حقيقت چيست؟
• وقتي فرزندتان بي طرفي را آموزش مي بيند، عدالت و برابري را ياد مي‌گيرد.
• وقتي فرزندتان در محيطي سرشار از امنيت و آرامش زندگي کند، ياد مي گيرد به خود و ديگران ايمان و اطمینان داشته باشد.
• وقتي فرزندتان در محيطي زندگي كند که سرشار از كمك به همنوعان خود باشد، ياد مي گيرد جهاني كه در آن زندگي مي كند، جاي خوبي براي زندگي كردن، دوست داشتن و دوست داشته شدن است.

*مهران بهروز فغانی، روزنامه نگار

انتهای پیام/ عکس از تبیان