علیرضا خوش طینت
قسمت دوم
خانه، جایی است که پس از یک روز پر مشغله، به آن پناه می‌بریم تا خستگی‌هایمان را برطرف کنیم و انرژی دوباره‌ای برای فردا بگیریم. سکوت و آرامش خانه، به ما کمک می‌کند تا استرس و تنش‌های روزمره را فراموش کرده و به آرامش روحی و جسمی برسیم.
برخی از افراد ذهنیت قدیمی خود را در خانه های حیاط دار حفظ کرده و نتوانستند محدودیت های زندگی آپارتمانی را قبول کنند. به عبارتی امروزه با گسترش زندگی آپارتمانی جمله‌ی «چهار دیواری اختیاری» در بسیاری از مسائل، دیگر کاربرد و مفهومی ندارد. چون شما بر روی سقف واحد پایینی و در زیر سقف واحد بالایی زندگی می‌کنید و هر رفتار پر سر و صدا و غیر مسئولانه ای، آسیب و مزاحمتی برای دیگر واحدها محسوب می شود.
هر واحد مسکونی در آپارتمان، حریم خصوصی مالک آن است و مالکان دیگر واحدها باید به این حریم احترام بگذارند. آپارتمان یک واحد مستقل در ساختمانی چند طبقه است که افراد از آن برای سکونت و یا کسب و کار استفاده می کنند. امروزه با افزایش جمعیت، آپارتمان نشینی گسترش زیادی پیدا کرده است.
رعایت سکوت در آپارتمان، نشانه احترام به حقوق همسایه‌هاست. هر فردی حق دارد در خانه خود آرامش داشته باشد و از سر و صدای مزاحم در امان باشد . رعایت سکوت، نشان دهنده ی اهمیت به حقوق همسایه بوده و زمینه ای برای زندگی دوستانه در یک محیط آرام است.
افراد در آپارتمان در نزدیکی یکدیگر زندگی می‌کنند، سر و صدای یک واحد می‌تواند به راحتی به واحدهای دیگر منتقل شده و آرامش ساکنین را برهم بزند. سر و صدای مزاحم، می‌تواند اثرات منفی زیادی بر سلامت جسمی و روحی افراد داشته باشد. از جمله این اثرات می‌توان به افزایش استرس، اختلال در خواب، کاهش تمرکز، افزایش فشار خون و حتی مشکلات قلبی اشاره کرد.
برای کاهش سر و صدا در آپارتمان باید از انجام فعالیت‌هایی نظیر جابجایی وسایل سنگین، گوش دادن به موسیقی با صدای بلند، استفاده از جاروبرقی و… که باعث ایجاد سر و صدا می‌شوند، به ویژه در ساعات استراحت خودداری کنیم. هنگام خرید وسایل خانگی، به میزان صدای آن‌ها توجه کنیم و وسایل کم‌صداتر را انتخاب کنیم. در صورت امکان، از عایق‌های صوتی برای کاهش انتقال صدا بین واحدها استفاده کنیم. به کودکان بیاموزیم که در آپارتمان از ایجاد سر و صدای بلند و دویدن و بازی کردن در ساعات استراحت خودداری کنند و در صورتی که همسایه‌ای سر و صدای زیادی ایجاد می‌کند، به صورت دوستانه با او صحبت کرده و دعوت به رعایت مسائل آپارتمان نشینی کنیم.
مالکیت در آپارتمان ها به دو قسمت اختصاصی و مشترک تقسیم شده است. منظور از بخش اختصاصی بخشی از ملک است که در سند اختصاصی مالک قیدشده و تنها صاحب آپارتمان حق استفاده از آن را دارد. قسمت مشترک در سند مالکیت به هیچ کدام از همسایگان به طور ویژه تعلق ندارد. این بخش ها برای استفاده عمومی احداث شده و تمامی مالکان حق استفاده از آن را دارند. هیچکدام از ساکنان آپارتمان نباید با نادیده گرفتن حقوق دیگران به صورت شخصی از مکان های مشترک استفاده کنند. بخش های مشترک شامل زمین زیر بنا، تاسیسات قسمت های مشترک از قبیل چاه آب، پمپ، منبع آب، مرکز حرارت و تهویه، اتاق سرایدار، آسانسور، گذرگاه های شوت زباله، اسکلت ساختمان، تاسیسات مربوط به راه پله و پشت بام که برای استفاده عمومی احداث شده است، نمای خارجی ساختمان، پله ها، راهروها و پاگردها و… است.
متاسفانه هنوز هم فرهنگ جمعی و صحیح آپارتمان نشینی در بین افراد به طور کامل رایج نشده است. ساکنان باید قادر به تشخیص بخش اختصاصی و بخش مشترک ساختمان باشند. زیرا رفتار افراد در بخش های اختصاصی و مشترک یکسان نیست.
ساکنان مجتمع های آپارتمانی با رعایت قوانین آپارتمان نشینی به همسایگان خود احترام می گذارند. با رعایت قوانین آپارتمان نشینی از ایجاد اختلاف و تنش میان خود و همسایگان جلوگیری می شود. همه ساکنان باید در حفظ اموال عمومی ( قسمت های مشترک ) دقت کافی داشته باشند.
نظافت، نشانه احترام به حقوق دیگران است. وقتی فضاهای مشترک را تمیز نگه می‌داریم، در واقع به حقوق همسایه‌ها احترام گذاشته ایم این فضاها متعلق به همه ساکنین است و هر کسی حق دارد از آن‌ها استفاده کند. با ریختن زباله، گذاشتن وسایل شخصی در راهروها یا پارک کردن نامناسب خودرو، حقوق دیگران را زیر پا نگذاشته و باعث نارضایتی آن‌ها نشویم.
فضاهای مشترک، محل عبور و مرور همه ساکنین است. اگر این فضاها کثیف باشند، می‌توانند به محلی برای تجمع میکروب‌ها و بیماری‌ها تبدیل شوند. با حفظ نظافت این فضاها، به سلامت خود و همسایگان کمک می‌کنیم.
اولین چیزی که هنگام ورود به یک آپارتمان به چشم می‌آید، فضاهای مشترک آن است. راهروهای تمیز و مرتب، پارکینگ منظم و حیاط زیبا، نشان‌دهنده فرهنگ بالای ساکنین و اهمیت آن‌ها به محیط زندگی‌شان است. برعکس،فضاهای کثیف و نامرتب، تصویری ناخوشایند از ساختمان ایجاد می‌کنند و می‌توانند باعث کاهش ارزش ملک شوند.
وسایل شخصی را در واحد خود نگه داریم. راهروها و فضاهای مشترک، محل نگهداری وسایل شخصی نیستند. این کار باعث شلوغی و بی‌نظمی شده و برای دیگران مزاحمت ایجاد می کند. در نظافت مشارکت کنیم؛ اگر می‌بینیم که قسمتی از فضاهای مشترک کثیف است، خودمان برای تمیز کردن آن اقدام کنیم. منتظر نمانیم که دیگران این کار را انجام دهند. یکی از قوانین مهم، تمیز نگه داشتن راه پله و راهرو ساختمان است. زباله‌ها را در مخازن زباله بیندازیم. هیچ‌وقت زباله‌ها را در راهروها، پارکینگ یا حیاط رها نکنیم. ساکنان آپارتمان باید قبل از بردن زباله ها به بیرون از خانه آن را در یک پلاستیک سالم قرار دهند. این امر مانع از آلودگی و کثیفی راه پله و راهرو خواهد شد. بر اساس قوانین آپارتمان نشینی قرار دادن دمپایی، جاکفشی، کیسه زباله و سطل آشغال در محوطه راهرو و راه پله ممنوع است. همچنین ریختن آشغال در حیاط و محوطه راهرو ممنوع است. همواره ساعت خروج زباله ها را به خاطر داشته باشید و سعی کنید تا حد امکان در همان ساعت زباله ها را خارج نموده و در محل جمع آوری اش قرار دهید . هنگام خروج زباله دقت کنید درِ کیسه‌ی زباله را محکم ببندید و همچنین از سوراخ نبودن کیسه زباله مطمئن شوید، زیرا چکه کردن و ریختن مقداری از آن در راهروها یا راه پله ها موجب آلودگی محیط و آزردگی دیگر ساکنین می شود .
آپارتمان نشینی جز اموری است که گاهی اوقات کوچکترین مسائل در آن، دارای اهمیت می شود . یکی از این موارد مواقعی است که از در ورودی ساختمان تا در ورودی واحد خود در تردد هستید . در تردد در این مسیر سعی کنید رعایت حال دیگران را کرده و از پاکوبیدن بپرهیزید، به‌خصوص صبح زود و ساعات پایانی شب که زمان استراحت ساکنین به شمار می رود . توصیه می شود در داخل واحد مسکونی نیز به هیچ عنوان از کفش استفاده نکنید . در راهروها با صدایی آهسته مکالمه و گفتگو کنید . خنده و صحبت بلند اگر مکررا تکرار شود، می تواند نوعی مزاحمت تلقی شود. درها را آهسته و آرام باز و بسته کنید. تا حد امکان سروصدا نکنید تا موجب نارضایتی همسایگان نشود.
انتهای پیام/
